Teatrzyk Zielona Gęś Gałczyńskiego nazywany jest najmniejszym teatrem świata. Przez kilka lat wydawania kolejnych odcinków teatrzyku powstało łącznie ponad 160 miniatur dramatycznych. Wskazujemy najważniejszych bohaterów oraz daty kluczowe dla tego cyklu.
Teatrzyk Zielona Gęś – najważniejsze informacje
Ważne daty
premiera: 1946 na łamach „Przekroju”
publikowanie: na ostatniej stronie tygodnika „Przekrój” od roku 1946 do 1950
Bohaterowie
Gałczyński nie podaje nigdzie spisu bohaterów, ponieważ w każdej miniaturze wprowadzane są zupełnie nowe i unikalne postacie. Jedynie niektóre osoby przewijają się przez karty kolejnych teatrzyków i są przez to charakterystyczne dla całego cyklu. Są to:
- Alojzy Gżegżółka (mówi o wadach społeczeństwa)
- Hermenegilda Kociubińska (poetka)
- Fafik (redakcyjny pies)
- Osiołek Porfirion (znany ze swoich mistrzowskich puent)
- Profesor Bączyński (artysta)
- Piekielny Piotruś
- Chór Polaków (głos przeciwników Teatrzyku Zielona Gęś)
- Społeczeństwo (polski naród)
Zarys treści
Miniatury dramatyczne rozpoczynające się charakterystycznym rysunkiem oraz hasłem „Teatrzyk Zielona Gęś przedstawia” są swego rodzaju zapisem scenek rodzajowych z życia codziennego. Opierają się na koncepcie i żarcie językowym. Nierzadko wykorzystują też komizm sytuacyjny. Niektóre miniatury odwołują się ściśle do realiów historycznych i społecznych ubiegłego wieku.
Najpopularniejsze tytuły utworów to:
- Cud na pustyni
- Dwaj Polacy,
- Dymiący piecyk
- Filon i Laura
- Gdyby Adam był Polakiem
- Hamlet & kelnerka
- Idiota
- Idiota Niezłomny,
- Naród i ustrój
- Nieznany rękopis St. Wyspiańskiego
- Pan Tadeusz
- Piekielny Piotruś w niebie
- Pozytywny góral
- Prof. Bączyński na wyspach brytyjskich
- Skarga Julka
- Skutki gry Orfeusza
- Straszna rozmowa Gżegżółki z duchem
- Ulica Snobów
- Xiąże Józef Poniatowski ze stemplem 1946
- Żarłoczna Ewa
- Żona Lota.
Bibliografia:
K. I. Gałczyński, Teatrzyk Zielona Gęś przedstawia, Warszawa 1986.
